1-   حجم خونی که مادر طی زایمان طبیعی از دست می دهد، تقریبا نصف خونی است که در یک عمل جراحی سزارین از دست می رود.

2-  طول مدت بستری شدن و استراحت برای مادری که فرزندش را از طریق زایمان طبیعی به دنیا آورده،بسیار کوتاهتر از مادری است که سزارین انجام داده و این توانایی در بازگشت زود هنگام به کارهای روزمره از نظر روحی –روانی به مادر کمک می کند.

3-  خطرهای بیهوشی در زایمان طبیعی مادر را تهدید نمی کند و نوزاد نیز از داروهای بیهوشی که ممکن است برای سلامتی او خطرناک باشد در امان می ماند.

4-  زایمان طبیعی به مادر و نوزاد اجازه می دهد در یک ساعت اول پس از تولد که به ساعت طلایی معروف است، با هم تماس داشته باشند و نوزاد از شیر آغوز یا کلستروم که برای او بسیار مفید است،تغذیه نماید.

5-    مادر در طول زایمان طبیعی هوشیاراست و به طور کامل در جریان روند زایمان قرار می گیرد، خیلی زود کودکش را می بیند از سلامت او اطمینان حاصل می کند.

6-    زایمان طبیعی ارزانتر تمام می شود و از لحاظ اقتصادی برای خانواده مناسب تر است.

7-  فشاری که در زایمان طبیعی به قفسه سینه نوزاد وارد می شود ،باعث تخلیه مجاری تنفسی او از ترشحات شده و به همین دلیل ،این نوزادان نیاز کمتری به اقدامات حمایتی تنفسی پیدا می کنند.

8-   بروز مشکلاتی نظیر یرقان و کم خونی در نوزادان سزارینی بیشتر از نوزادانی است که بازایمان طبیعی به دنیا می آیند.

9-  عوارض جراحی مانند خونریزی های پس از عمل ،لخته شدن خون ،عفونت و چسبندگی های رحم و لوله ها و حتی روده ها و عوارض بیهوشی و درد بخیه ها در مادرانی که زایمان طبیعی داشته اند ، یا اصلا وجود ندارد و یا بسیار کمتر از مادرانی است که سزارین می کنند.

  با وجود تمام مزایایی که برای زایمان طبیعی برشمردیم ، هنوز جراحی سزارین از نظر پزشکان متخصص زنان و زایمان طرد نشده.چرا؟ چون واقعیت این است که زایمان طبیعی را نمی شود برای همه بارداری ها توصیه کرد.زایمان طبیعی در برخی موارد ممکن است حتی با مرگ مادر یا جنین همراه باشد.

   مواردی که سزارین به زایمان طبیعی ترجیح داده می شود،عبارتند از:

1-    عدم تطابق سر جنین با لگن مادر

  در صورتی که در طول بارداری ،مادر توسط پزشک متخصص ویزیت و معاینه شده باشد،باتوجه به فیزیک بدنی      مادر و تخمین اندازه سر جنین در معاینه و سونوگرافی ، می توان پیشاپیش راهنمایی های لازم را به مادر ارائه داد و در صورت نیاز زمانی را برای سزارین تعیین کرد.

2-    استقرار نامناسب جنین

وضعیت طبیعی جنین در داخل رحم به شکلی است که سر نوزاد باید به سمت پایین باشد. در صورتی که این وضعیت تغییر پیدا کند (مثلا نوزاد در وضعیت عرضی قرار بگیرد ) امکان زایمان طبیعی وجود ندارد . در صورتی که جنین کاملا برعکس باشد ( پاهایش پایین قرار بگیرد )نیز امکان زایمان طبیعی وجود ندارد و سزلرین ترجیح داده می شود.

3-اختلالات جفت و بند ناف

در صورتی که جفت زودتر از موعد کنده شود و همچنین در صورتی که جفت جلوتر از جنین و در دهانه رحم قرار گرفته باشد و یا بند ناف بین سر جنین و لگن مادر تحت فشار باشد،سزارین روش انتخابی محسوب می شود.

4-   جنین های نارس و دیررس  

نوزادانی که بین هفته های 38 تا 42 به دنیا می آیند ،برای زایمان طبیعی مناسب ترند.نوزادان زیر 38 هفته نیاز به مراقبت های ویژه و حمایت تنفسی دارند و به همین دلیل، جراحی سزارین برای آنها مفید تر است.نوزادان بزرگ تر از 42 هفته نیز به دلیل درشت بودن و احتمال ایجاد اشکال در خونرسانی ،بهتر است با روش سزارین متولد شوند.

5-   چند قلویی

در مواردی که دو قلوزایی در پیش است ،زایمان طبیعی هم امکان پذیر است ولی سزارین کم خطرتر است.این در حالی است که در موارد چند قلوزایی منحصرا باید سزارین انجام شود.

6-   سابقه سزارین قبلی

قبلا تصور بر این بودکه اگر بیمار سابقه انجام سزارین داشته باشد،در زایمان های بعدی هم حتما باید سزارین شود.ولی امروزه باور پزشکان بر این است که اگر سزارین قبلی به علت خاصی انجام شده که امروز دیگر آن مشکل وجود ندارد (مثلا در بارداری قبلی جنین در حالت عرضی قرار گرفته ولی در بارداری فعلی چنین مشکلی وجود ندارد)مادر می تواند زایمان طبیعی داشته باشد.البته این زایمان باید در یک مرکز بیمارستانی و مجهز و با حضور متخصص زنان و زایمان صورت بگیرد.

7-   موارد دیگر

جنین هایی که نواقص مادرزادی اثبات شدهای مثل بد شکلی اندام ها دارند و همچنین مادرانی که در بیماری هایی نظیر ایدز ،عفونت هرپسی در ناحیه تناسلی ،فشار خون بالا ، تومورهای فیبروئیدی رحم یا دیابت دارند و مادرانی که سابقه مرگ نوزاد یا سابقه نازایی دارند و همچنین مادرانی که اولین بارداری شان در سنس بالاتر از 35 سالگی بوده، کاندید احتمالی سزارین خوهند بود.